Ուրցաձոր

Մարտի 26-ին գնացինք ճամփորդություն 3 օրով դեպի Ուրցաձոր ընկեր Անուշի ու ընկեր Էմմանուելի հետ։ Սկզբից կանգնեցինք Խոր Վիրապում, ծանոթացանք եկեղեցու պատմության հետ, իջանք փոսը, որտեղ Գրիգոր Լուսավորիչն է եղել 14 տարի։ Երբ հասանք ուրցաձոր` նախաճաշեցինք և հանդիպում ունեցանք Նարինե Փիլոյանի հետ, նա մեզ ծանոթացրեց նրանց գործունեության մասին, այնտեղի կենդանիների, նրանց ապրելակերպի մասին։ 2-րդ օրը շրջեցինք Ուրցաձորի տարածքով, և տեսանք կենդանիներին, կինոներ նայեցինք, խաղեր խաղացինք և այլն… : Վերջին օրը կանգնեցինք Տափի բերդի մոտ, հետո կանգնեցինք Վեդիի կառուցվող ջրամբարի մոտ և եկանք Երևան։

Ճամփորդությունը անցավ անմոռանալի, հավես, հետաքրքիր։

Գրականություն

1.Գտիր երախ, անձավ, քաջք, շնալիր, համկալ, փարախ բառերի բացատրությունը։
երախ — կենդանիների բերան
անձավ — քարանձավ
քաջք — բարի կամ չար առասպելական ոգի
շնալիր — շան ալյուր
համկալ — եզների փոխանակությամբ վար անելու ընկերակից, փոխնակ
փարախ — ոչխարների հանգստանալու տեղ

2. Գտիր հատվածներ, որտեղ երևում է, որ Սաքոն ուժեղ է ֆիզիկապես։
Աժդահա Սաքոն ընչի՞ց է վախում։
Հապա մի նայի՛ր հըսկա հասակին,
Ո՜նց է մեկնըվել։ Ասես ահագին
Իսկ եթե տեղից վեր կացավ հանկարծ,
Գըլուխը մեխած մահակը ձեռին՝
Ձեն տարավ, կանչեց զալում շըներին
Ու բիրտ, վայրենի կանգնեց, ինչպես սար,
Էնժամ կիմանաս, թե ընչի համար
Թե՛ գող, թե՛ գազան, հենց դատարկ վախից,
Հեռու են փախչում նըրա փարախից։

3. Գտիր հատվածներ, որտեղ երևում է, որ Սաքոն իր մենակությունից դժգոհ է։
Բայց խուլ ու խավար օդում էս գիշեր
Մենակ է Սաքոն ու չունի ընկեր։
Բուխարու կողքին լուռ թինկը տըված

Մըտածում է նա․․․ ու մին էլ հանկարծ,
Որտեղից որտեղ, էն ձորի միջին
Միտն եկան տատի զըրույցները հին․․․
Միտն եկան ու մեր Սաքոն ակամա
Սկսավ մըտածել չարքերի վըրա,
Թե ինչպես ուրախ խըմբով միասին,
Ծուռը ոտներով գիշերվան կիսին,
Թուրքերի կանանց կերպարանք առած,
Երևում են միշտ միայնակ մարդկանց․․․
Կամ ինչպես քաջքերն այրերի մըթնից,

Երբ նայում է մարդ քարափի գըլխից
Կամ թե ուշացած անցնում է ձորով,
Խաբում են, կանչում ծանոթ ձայներով,
Ու մարդկանց նըման խընջույք են սարքում,
Զուռնա են ածում, թըմբուկ են զարկում․․․
Ու տատի խոսքերն անցյալի հեռվից
Ուրվաձայն, երկչոտ հընչեցին նորից.

― Կասեն՝ Սաքո՛, մեզ մոտ արի,
Արի՛ մեզ մոտ հարսանիք.

4. Գտիր այն հատվածները, որտեղ խոսվում է զրույց-առասպելների մասին, ներկայացրու դրանցում եղած նկարագրությունները։

6. Տրվածներից ո՞րն էր, ըստ քեզ, Սաքոյի կործանման պատճառը.

ա) Սաքոյին չարքերը խենթացրին. չարքերը միշտ էլ կործանում են մենակ մարդկանց.
բ) Սաքոն վախենում էր այն ամենից. ինչ տատը իրեն պատմել էր.
գ) Սաքոն ֆիզիկապես ուժեղ էր. բայց հոգեպես թույլ էր այդ պահին, դրա համար էլ չար մտքերի համար խոցելի էր։
Հիմնավորիր պատասխանդ։

Հունվարյան ճամբարի ամփոփում

Առաջին շաբաթը սկսվեց և սկսեցինք քննարկել անելիքները, ճամփորդությունները և այլն… ։

Երկրորդ շաբաթի հետ տեղ սկսվեց նաև թենիսի առաջնություն, որին մասնակցեց 32 սովորող 9-12րդ դասարաններից, առաջնության ամբողջ ընթացքը շատ հետաքրքիր էր, որը տևեց գրեթե 2 շաբաթ, որտեղ հաղթեց 12-րդ դասարանից Վահագն Փանոսյանը։

Թենիսի առսջնությունից բացի ուսումնասիրեցինք ճապոնական մշակույթը և գրականությունը։ Գնացինք Հովհաննես Շարամբեյանի անվան ժողովրդական արվեստի թանգարան, որտեղ մեզ պատմեցին խոհանոցային սովորույթների, ավանդույթների, հավատալինքների, նիստուկացի, խոհանոցային կենցաղավարության, տարազի, գորգերի մասին։

Երրորդ և վերջին շաբաթը գնացինք սահադաշտ, որտեղ հավես և հետաքրքիր անցավ, արեցինք նաև կարճամետրաժ ֆիլմերի ենթագրային թարգմանություն և այլն… ։

Ճամբարի ընթացքում նաև խաղացինք տարբեր սեղանի խաղեր` մաֆիա, ալիաս, լրտես և այլն… ։

Ձմեռային ճամբարային ընթացքը շատ լավն էր և հետաքրքիր։

Կարճամետրաժ ֆիլմերի ենթագրային թարգմանություն

Լուսատտիկը

Մացուեի մի երիտասարդ տուն էր վերադառնում հարսանյաց խնջույքից, երբ իր տան դիմաց տեսավ մի լուսատտիկ։ Նա մի պահ կանգ առավ՝ զարմանալով, երբ ձմռան ցուրտ գիշերը գետնին ձյուն՝ միջատ տեսավ։ Մինչ նա կանգնած էր և խորհրդածում էր, լուսատտիկը թռավ դեպի նա, և երիտասարդը փայտով հարվածեց նրան, բայց միջատը թռավ և մտավ այգին:

Հաջորդ օրը նա զանգահարեց իր հարևանի տուն և պատրաստվում էր պատմել նախորդ գիշերվա փորձառությունը, երբ սենյակ մտավ նշանածը և բացականչեց.
— Ես չէի պատկերացնում, որ դու այստեղ ես, և դեռ մի պահ առաջ դու իմ մտքում էիր: Անցած գիշեր երազում էի, որ ես դարձել եմ լուսատտիկ: Այդ ամենը շատ իրական էր և շատ գեղեցիկ, և մինչ ես սլանում էի այս ու այն կողմ, ես տեսա քեզ, և թռա դեպի քեզ՝ մտադրվելով ասել, որ ես սովորել եմ թռչել, բայց դու ինձ մի կողմ շպրտեցիր քո փայտով, և այդ դեպքը դեռ վախեցնում է ինձ։

Երիտասարդը, այս խոսքերը լսելով իր նշանածի շուրթերից, լռեց։

Աղբյուրը՝ F. Hadland Davis, Myths and Legends of Japan (London: G. G. Harrap and Company, 1913), p. 286.

Ձմեռը գրականության և արվեստի մեջ

Լև Տոլստոյի Աննա Կարենինայից.
Սկզբից նա ունակ չէր կարդալու։ Սկզբից նրան անհանգստացնում էին եռուզեռը և շարժումը, հետո, երբ գնացքը սկսեց շարժվել, նա չկարողացավ չլսել ձայները, հետո ձյունը, որը հարվածում էր ձախ պատուհանին և կպչում ապակիին, և կողքով անցնող դիրիժորի տեսքը, բոլորը մի կողմից հավաքված ու ձյունով ծածկված, և դրսի սարսափելի ձնաբքի մասին խոսակցությունները շեղեցին նրա ուշադրությունը։ Այնուհետև ամեն ինչ նույնն էր. նույն ցնցումներն ու թակոցները, նույն ձյունը պատուհանին, նույն արագ անցումները գոլորշու շոգից ցրտին և հետադարձ շոգին, նույն դեմքերի փայլատակումը կիսախավարի մեջ և նույն ձայները, և Աննան սկսեց կարդալ, և հասկանալ, թե ինչ էր նա կարդում:

Իտալո Կալվինոյի «Եթե ճանապարհորդը ձմռան գիշերը» գրքից.
Այսպիսով, ահա ես քայլում եմ այս դատարկ մակերեսով, որը աշխարհն է: Քամին արածում է գետնին, բարակ ձյան հոսանքներով քարշ տալիս անհետացած աշխարհի վերջին մնացորդը, մի էջ, որը կարծես պատռված է իսպաներեն գրված վեպից՝ կնոջ անունով՝ Ամարանտա: Մի քանի վայրկյան առաջ էր, որ ամեն ինչ դադարեց գոյություն ունենալուց, թե՞ շատ դարեր։ Ես արդեն կորցրել եմ ժամանակի ցանկացած զգացում։

Դոննա Տարտի Գաղտնի պատմությունից.
Լեռներում ձյունը հալչում էր, և Bunny-ն մի քանի շաբաթ մահացած էր, մինչև մենք հասկացանք մեր իրավիճակի ծանրությունը:

Կելլի Լինկի Տարօրինակ Բաներ կատարվելուց․
Հաջորդ օրը ձյուն էր գալիս, և նա դուրս եկավ մի տուփ ծխախոտի հետևից և այդպես էլ չվերադարձավ: Նստել էիր պատշգամբում՝ տաք և ալկոհոլային մի բան խմելով՝ մեջը մշկընկույզ է դրված, և ձյունը թափվում էր քո ուսերին։ Դուք կրում էիք կարճաթև շապիկ, դուք ձևացնում էիք, որ չեք մրսում, և որ ձեր սիրելին շուտով կվերադառնա: Մատդ դրեցիր գետնին, հետո դրեցիր բերանդ։ Ձյունը շաքարավազի տեսք ուներ, բայց համը ոչ մի բանի նման չէր։

Սիմվոլների բառարան

Halcyon
Halcyon-ը կիսառասպելական հունական ծովային թռչուն է, որը աղաղակող ճիչով է.
նույնացվում է արքանաձկան հետ: Անվան բնօրինակ ձևը հունարենում է
alkuon, բայց h-ն կցվեց, երբ կարծվեց, որ բառն է պատրաստված է երկու արմատից՝ hal- («ծով») և kuo- («ցեղատեսակ»). այդ ենթադրությունը բխում է այն հավատից, որ թռչունն իր բույնը շինում է ծովի վրա։ Դա անելու համար պետք է ունենալ հանգիստ եղանակ, և այսպես, ինչպես Սիմոնիդեսն է ասում, «ձմռան ամիսներին Զևս / խրատում է տասնչորս օր, / քամու մոռացության սեզոն / մահկանացուներ անվանեք այն, մանկության սուրբ ժամանակն է ծալքավոր / հալկիոնի համար»: Արիստոտելը մեջբերում է այս տողերը, որտեղ նա բացատրում է, որ հալկիոնը կառուցում է իր բնադրումը և բազմանում է ձմեռային արևադարձին նախորդող օրը և հետո մեկ շաբաթվա ընթացքում այդ երկու շաբաթը հայտնի դարձավ որպես alkuonides hemerai կամ «halcyon days» – հանգստության շրջան: Երբ Պոսեյդոնը խաղաղություն է առաջարկում Արիստոֆանեսի թռչուններին, նա առաջարկում է նրանց «անձրևաջրերը լողավազաններում / և հալկիոն օրերը ընդմիշտ»։ Թեոկրիտոսը կանխատեսում է, որ «հալկիոնները կհանգեցնեն ալիքներն ու ծովը»:

Մուշեղ Գալշոյան. «Էս հին ու նոր օրեր…». Վերլուծություն

Պատմվածքը
Սա Մուշեղ Գալշոյանի 90-ամյա հոր մասին պատմող մի փոքր պատմություն, հուշ է։ Հեղինակի հայրը, 90-ամյա պապիկը կորցրել է իրական ժամանակը և ապրում է իր հուշերով և գնացել է հեռու-հեռու անցյալ։ Հավանաբար պապիկը իր երիտասարդ տարիներին տեսել է 1915թ․ եղեռնը, 1941-1945թթ․ Հայրենական Մեծ պատերազմի մասնակից է եղել, և հա որդուց հարցնում է խաղա՞ղ է, խաղա՞ղ է։ Պապիկը կորցրել է իրականությունը, չի ճանաչում իր թոռներին և գնացել է իր գյուղ․․․։ Պատմությունում երևում է փոքրերի հարգանքը իրենց մեծ պապիկի նկատմամբ և ընտանեկան ավանդույթը՝ Ամանորը միասին անցկացնելու։

Գրականություն

1. Մայրենին անաղարտ պահելու, ուսուցանելու և սերնդեսերունդ փոխանցելու առաքելությունը հիմնականում վերապահված է դպրոցին։ Որքանո՞վ է հաջողում դպրոցն այդ գործում և որքանով՝ ոչ։
   Այո, ամենամեծ դերը, որը կարող է մայրենին անաղարտ պահել դա դպրոցն է, որովհետև շատ ընտանիքներում և փողոցում կիրթ գրական խոսքը բացակայում է։ Դպրոցը նպաստում է, որպեսզի աշակերտը մայրենիին տիրապիտի ավելի ճիշտ, գրագետ, սակայն անհետևողականությունը կարող է լավ արդյունք չունենալ։
   
2. Արդյո՞ք այսօր հայոց լեզվի անաղարտության պահպանման առումով լուրջ մարտահրավերներ ունենք։
   Այո, ունենք, որովհետև խոսակցական լեզուն և օտար լիքը բառեր մտել են առօրյա կյանք, որոնք խանգարում են մայրենիի անաղարտությանը։
   
3. Համացանցի հայկական տիրույթում հաճախ ենք հանդիպում լատինատառ գրառումների։ Դա մայրենիի անաղարտությանը մարտահրավեր համարո՞ւմ եք։ Ինչպե՞ս հակազդել։
   Իմ կարծիքով հակազդել է դա ամենօրյա և ամենժամյա աշխատանքն է, որը ամեն մարդ պետք է աշխատի ինքն իր վրա

Գրականություն․ Աշնան մասին ցիտատներ

«Դրսում արդեն մթնում էր, անձրև էր գալիս, թափված տերևները լողում էին խրամատի երկայնքով, ինչպես կտոր-կտոր պատառոտված նամակը, որում ամառը բացատրում էր, թե ինչու է այն փախել դեպի մյուս կիսագունդ»։
«Աշխարհագրագետը խմեց իր գլոբուսը»

«Ինչպիսի՜ դրամա։ անառողջ, մռայլ… աշունը բակում է, իսկ աշնանը մարդը, ինչպես բոլոր կենդանիները, կարծես քաշվում է իր մեջ։
Տեսեք, թռչուններն արդեն թռչում են, տեսեք, թե ինչպես են կռունկները թռչում: — ասաց նա՝ Վոլգայի վերևում ցույց տալով օդում սև կետերի կոր գիծը: «Երբ շուրջդ ամեն ինչ դառնում է մռայլ, գունատ, հուսահատ, և հոգիդ տխուր է դառնում… Այդպես չէ՞»:
Իվան Գոնչարով. «Ժայռ»

«Ռուսերեն աշունը, ինչպես կինը, կոչվում է. սա մի կին է, ով կատարել է իր բոլոր երդումները և, հետևաբար, հանգիստ է նախաձմեռային սպասումների պարզության մեջ, կապուտաչյա աչքերով մինչև ցավի աստիճան, ուշադիր է իր ամբողջ թաքնվածության մեջ: այրի կնոջ զգացմունքները, ով հիշում է անցյալը, ցրտին մենակ պառկած, փափուկ սառնամանիքից խոցված անկողինը»:
Անատոլի Քիմ. «Սկյուռիկ»

«Աշունը նման է մի գրքի, որն արդեն կարդացվել է, բայց արդեն մոռացվել է. յուրաքանչյուր էջ այն մասին է, ինչ գիտես և ինչ անորոշ հիշում ես, յուրաքանչյուր էջ վերադարձ է այնտեղ, որտեղ արդեն եղել ես: Գիշերներն այժմ լցված են անձրևի ձայնով, առավոտները հյուծված, բայց դեռ չսառեցված երկրի հոտ է գալիս, արևը, կորցնելով իր ողջ գեղատեսիլ դանդաղությունը, անխռով սահում է երկնքի եզրին, չբարձրանալով բլուրներից վերև. արևը գնաց, ուրիշի ժամանակներն են եկել»։
Նարինե Աբգարյան. «Զուլալի»

«Հաճախ աշնանը ես ուշադիր հետևում էի թափվող տերևներին՝ բռնելու այդ աննկատելի հատվածը, երբ տերեւը բաժանվում է ճյուղից և սկսում է ընկնել գետնին։ Բայց դա երկար ժամանակ չհաջողվեց: Ես հին գրքերում կարդացել եմ տերևների թափվող ձայնի մասին, բայց երբեք չեմ լսել այդ ձայնը: Եթե ​​տերևները խշշում էին, դա միայն գետնին էր՝ մարդու ոտքերի տակ։ Օդում տերևների խշշոցն ինձ նույնքան անհավանական թվաց, որքան գարնանը խոտի բողբոջում լսելու պատմությունները:

Ես, իհարկե, սխալվեցի։ Ժամանակ էր պետք, որպեսզի քաղաքի փողոցների հղկոցից բթացած ականջը կարողանար հանգստանալ և որսալ աշնանային երկրի շատ մաքուր ու ճշգրիտ ձայները»։
Կոնստանտին Պաուստովսկի. «Դեղին լույս»